Het is niet voor niets dat de psoas 'de spier van de ziel' wordt genoemd. Omdat dit de plek is waar spanningen van niet ontladen emoties en stress worden opgeslagen en het symbool voor de verbinding tussen lichaam en geest.
Diep in ons lichaam ligt de psoas, het spierweefsel van middenrif tot heupen, dat als enige spier in ons lijf de verbinding vormt tussen boven- en onderlichaam.
De psoas is onderdeel van het autonome zenuwstelsel en reageert instinctief als we onrust, onveiligheid of stress ervaren. Dit uit zich o.a. in heup-, lage rug- en buikklachten.
Juist wanneer we (onbewuste) stress ervaren spelen deze klachten op, omdat het autonome zenuwstelsel geactiveerd wordt. Met als doel om ons te beschermen tegen gevaar van buitenaf. Wanneer dit interne waarschuwingssysteem, door ervaringen in je jeugd is ontregeld, spelen deze klachten op terwijl er ogenschijnlijk niets aan de hand lijkt. Je zenuwstelsel meent iets waar te nemen en reageert. De spanning in je lijf neemt toe, de psoas en omliggende delen van je lijf raken meer gespannen, en zie daar; die onderrug en aangrenzende delen van je lijf laten zich voelen.
De pijn neemt toe en de mobiliteit neemt af.
Liz Koch beschrijft hoe de Psoas meer is dan spieren. Dat het lijf continue onderhevig is aan verandering en hoe het vloeiende (we zijn immers voor een groot deel vocht) verstoord wordt door gestolde spanningen.